احکام
۱۳۹۲/۱۰/۱۴

     نجس کردن مسجد حرام است، خواه زمین مسجد باشد و یا سقف و بام و طرف داخل دیوارها و احتیاط واجب آن است که طرف بیرون دیوار مسجد را هم نجس نکند، مگر آن که واقف آن را جزء مسجد قرار نداده باشد.

 

     هرگاه مسجد نجس شود بر همه لازم است که بطور واجب کفائى نجاست را برطرف کنند، یعنى اگر یک یا چند نفر اقدام به تطهیر کنند از دیگران ساقط مى شود وگرنه همه گنهکارند و کسى که مسجد را نجس کرده در این حکم با دیگران تفاوتى ندارد.

 

     هرگاه نتواند مسجد را تطهیر کند مثل این که مسافر و در حال عبور باشد، یا احتیاج به کمک دارد و پیدا نکند، احتیاط واجب آن است که به دیگران که مى توانند تطهیر کنند اطّلاع دهد.

 

     هرگاه جایى از مسجد نجس شود که تطهیر آن بدون کندن یا خراب کردن ممکن نیست باید آنجا را بکنند، یا اگر خرابى زیادى لازم نمى آید خراب نمایند و بنابر احتیاط واجب جایى را که کنده اند یا خراب کرده اند به حالت اوّل بازگردانند و بهتر است کسى که نجس کرده تعمیر آن را بر عهده گیرد و اگر مخارجى داشته باشد بنابر احتیاط واجب ضامن است.

 

     هرگاه مسجدى را غصب کنند و آن را از صورت مسجد بکلّى در آورند، بطورى که دیگر به آن مسجد نگویند، باز هم نجس کردن آن بنا بر احتیاط حرام است و تطهیر آن لازم است.

 

     آلوده کردن حرم پیامبر(صلى الله علیه وآله) و امامان(علیهم السلام) اگر موجب هتک باشد حرام است و در این صورت تطهیر آن نیز واجب است، بلکه اگر بى احترامى هم نباشد احتیاط آن است که آن را تطهیر کنند.

 

     نجس کردن فرش مسجد نیز حرام است و چنانچه نجس شود باید آن را تطهیر کرد و اگر خسارتى لازم آید کسى که آن را نجس کرده است ضامن است (بنابر احتیاط واجب)

 

     بردن عین نجاست مانند خون و بول در مسجد حرام است هر چند بى احترامى به مسجد نباشد بنابر احتیاط واجب، مگر چیز جزئى که گاه در لباس و بدن شخص وارد شونده یا در لباس بچّه هاى کوچک است، امّا بردن متنجّس (چیزى که نجس شده مانند لباس و کفش نجس) در صورتى که بى احترامى به مسجد نباشد و سبب آلودگى مسجد نیز نشود حرام نیست.

 

     اگر براى روضه خوانى و مراسم سوگوارى یا جشن مذهبى و مانند آن مسجد را چادر بزنند و سیاهى بکوبند و اسباب چاى و غذا در آن ببرند، در صورتى که این کارها به مسجد ضرر نرساند و مانع نماز خواندن نشود اشکال ندارد.

 

     تزیین کردن مسجد به طلا اشکال دارد و همچنین احتیاط آن است که صورت چیزهایى که روح دارد مثل انسان و حیوان در مسجد نقش نکنند.

 

     اگر مسجد خراب شود نمى توانند زمین آن را بفروشند یا داخل ملک و جادّه کنند، حتّى فروختن در و پنجره ها و چیزهاى دیگر مسجد حرام است و اگر مسجد خراب شود باید آنها را صرف تعمیر همان مسجد کنند و هرگاه به درد آن مسجد نخورد باید در مساجد دیگر صرف شود و اگر به درد مساجد دیگر نیز نخورد باید آن را بفروشند و پولش را اگر ممکن است صرف تعمیر همان مسجد و گرنه صرف تعمیر مسجد دیگر نمایند.

 

     ساختن مسجد مستحبّ است و هر قدر در جاى مناسبتر و بهترى باشد که مسلمانان از آن بیشتر استفاده کنند بهتر است. تعمیر مسجد نیز مستحبّ است و از بهترین کارها است و اگر مسجد طورى خراب شود که تعمیر آن ممکن نباشد مى توانند آن را بکلّى خراب کنند و دوباره بسازند.

 

     مسجدى که خراب نشده و قابل استفاده است اگر نیاز به توسعه دارد مى توان آن را خراب کرد و بهتر و بزرگتر ساخت.

 

     تمیز کردن مسجد و روشن کردن چراغ آن و کوشش در تأمین حوائج آن مستحبّ است و نیز مستحبّ است کسى که مى خواهد به مسجد برود خود را خوشبو کند و لباس پاکیزه بپوشد و ته کفش خود را به هنگام ورود به مسجد وارسى کند که آلوده نباشد و شایسته است موقع داخل شدن پاى راست و موقع بیرون آمدن پاى چپ را بگذارد و زودتر به مسجد آید و دیرتر از مسجد بیرون رود.

 

     وقتى انسان وارد مسجد مى شود مستحبّ است دو رکعت نماز به قصد تحیّت و احترام مسجد بخواند و اگر نماز واجب یا مستحبّ دیگرى بخواند کافى است.

 

     خوابیدن در مسجد و سخن گفتن درباره کارهاى دنیا و خواندن اشعارى که نصیحت و مانند آن در آن نباشد مکروه است و همچنین انداختن آب دهان و بینى و اخلاط سینه در مسجد و بلند کردن صدا و داد و فریاد و آنچه با موقعیّت مسجد منافات دارد مکروه مى باشد.

 

     راه دادن بچّه و دیوانه به مسجد مکروه است ولى در صورتى که آوردن بچّه ها تولید مزاحمتى نکند و آنها را به مسجد و نماز علاقه مند سازد مستحبّ است و گاه واجب.

 

     کسى که سیر و پیاز و مانند اینها خورده و بوى دهانش مردم را آزار مى دهد مکروه است به مسجد برود.