رمضان به راستی ماه علی است، روزه‌دار حقیقی که بیشتر ایام سال را روزه می‌داشت و به سفره ساده‌ای قناعت می‌روزید. رمضان همچنان که ماه روزه است، ماه قناعت و سفره‌های ساده هم هست. این سنت خوب براستی سنتی علی گونه است که روا نمی‌دارد کسی در حسرت غذایی به خواب رود یا همسایه‌ای گرسنه بخوابد.
نخلستان‌های کوفه صدای قدم‌هایش را و صدای ضربه‌هایی که برای‌شان از دل چاه‌ها آب بیرون می‌کشید خوب می‌شناختند. امام شهر، که باغبان این نخلستان‌ها بود، هر چه داشت شبانه بر دوش می‌کشید و درب خانه‌های فقرا تحویل می‌داد. یتیمان شهر شب‌ها آمدنش را انتظار می‌کشیدند و آنها هم چون مولایشان به نان و نمکی قناعت می‌کردند.
رمضان بهخ راستی ماه علی است، روزه‌دار حقیقی که بیشتر ایام سال را روزه می‌داشت و به سفره ساده‌ای قناعت می‌روزید. رمضان همچنان که ماه روزه است، ماه قناعت و سفره‌های ساده هم هست. این سنت خوب براستی سنتی علی گونه است که روا نمی‌دارد کسی در حسرت غذایی به خواب رود یا همسایه‌ای گرسنه بخوابد:
ایده
افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مسجد
مسئله
شایع شدن افطاری‌های تشریفاتی در برخی مناطق
شرح ایده
یک فلسفه مهم روزه‌داری در ماه مبارک رمضان نزدیک شدن روح مومنان به دردهای مستمندان و نیازمندان جامعه و رعایت مصرف بهینه و مناسب و پرهیز از اسراف و زیاده‌وری است. سنت‌های غلطی که اکنون در جامعه وجود دارد پهن شدن سفره‌های افطاری رنگارنگ و پرهزینه است که کاملا با فلسفه روزه مخالف و در تضاد است. از این رو توصیه می‌شود مساجد با برنامه‌ریزی قبلی و از طریق هماهنگی با خیرین، به توزیع افطاری ساده و بی‌پیرایه اقدام نمایند تا در ترویج درست این سنت الهی موثر واقع شود.
بایدها
باید افطاری به صورت ساده و همگانی انجام بگیرد.
نبایدها
نباید اجازه داد افطاری، تشریفاتی و تجملاتی یا خصوصی شود.
دستاوردهای ایده
ترویج سنت افطاری دادن ساده به مردم
ایجاد حس مهر و الفت بین مردم
ترویج کم‌کردن تشریفات سفره افطار
زینت ها و مستحبات
می‌توان جهت ترویج این سنت و فرهنگ‌سازی بیشتر آن، تصاویری از این افطاری ساده گرفته و در مسجد نصب کرد یا برای خبرگزاری‌ها و نشریات ارسال نمود.
پشتوانه نظری
مقام معظم رهبری(دامت برکاته):
یک سنت خوب هم امسال بیش از سال‌های دیگر دیده شد، که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابان‌ها بود در بیشتر شهرهای کشور که بسیار کار شایسته‌ای است در مقابل افطاری‌های مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام می‌دهند و به جای اینکه در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق می‌کنند.
نمی‌خواهیم بگوئیم که اگر در افطار، کسی غذای مطبوعی مصرف کرد، این کار ممنوع است؛ نه، در شرع اینها ممنوع نیست؛ اسراف ممنوع است، زیاده‌روی ممنوع است، ریخت و پاش فراوانی که گاهی در اینجور مجالس انجام می‌گیرد، ممنوع است. چه بهتر که کسانی که می‌خواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رائج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم را، رهگذران را و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، در کوچه‌ها، در خیابان ها، در حسینیه‌ها، افطاری می‌دهند. ۱۸/۵/۱۳۹۲