به گزارش پایگاه تخصصی مسجد، ستاد خبری دهه تکریم، نهمین روز از دهه تکریم به نام «مسجد، هسته مقاومت فرهنگی» نامگذاری شده است. اگر مسجد مقاومت را ترویج نکند و فلسفه آن را توضیح ندهد، چگونه به جنگ استکبار برویم؟ استکبار هر روز با یک رنگ و نیرنگ به جهان اسلام می‌تازد. باید ذهن‌ها روشن و دیده‌ها باز شود. در ادامه یادداشتی با همین مضمون تقدیم می‌شود.
دنیای امروز دهکده کوچکی است که تمام مردم و فرهنگ ها و باورهایشان در معرض دید اکثریت قرار دارد. چند دهه قبل برای معرفی یک فرهنگ به یک ملت صاحب فرهنگ متفاوت مدت ها زمان و البته حضور فیزیکی لازم بود اما امروز فاصله‌ها دیگر وجود ندارد و به نظر می رسد به آخر زمان و حتی بی زمانی در ارسال پیام هایی دربردارنده باورها، اندیشه ها و فرهنگ ها رسیده ایم.
اطلاعات موجود در دسترس عموم مردم به حدی زیاد شده است که با اضافه بار اطلاعاتی مواجه هستیم یعنی پیام هایی که به عموم مردم می رسد به حدی زیاد است که آنها فرصت نمی کنند همه مطالب را بدانند و دست به گزینش می زنند و در این میان مطالب تفریحی و پیام هایی که جنبه غالب آنها سرگرمی است بیش از مطالب علمی و دینی طرفدار پیدا کرده است و کافی است یک کلیپ خنده دار جالب در یک جای جهان ساخته شود و تعدادی از مردم آن را بپسندند آن وقت همانند یک موج بسیاری از مردم جهان به کمک تلفن همراه خود آن کلیپ را شاهد خواهند بود.
در این میان بسیاری از اندیشمندان معتقدند در حال ورود به عرصه ای هستیم که از آن می توان به جهان وطنی و به وجود آمدن یک فرهنگ واحد بین المللی و بین الفرهنگی یاد کرد. تأکید بسیاری از اندیشمندان حوزه فرهنگ و ارتباطات نیز دربردارنده این باور است که نمی توان نسبت به این موج جهانی بی تفاوت بود و یا خود را از آن کنار کشید و دور نگه داشت. وقتی ابزارهای ارتباطی به راحتی در دست همه قرار دارند و روز به روز پیشرفت می کنند آیا می توان جلوی پیشرفت یا استفاده از این ابزارها را گرفت؟ قدر مسلم خیر اما در این میان باید اندیشید پس فرهنگ اصیل ایرانی ـ اسلامی ما چه می شود؟
وقتی با چند کلیک جوانان و حتی نوجوانان ما به راحتی می توانند به مستهجن ترین تصاویر و فیلم ها دسترسی داشته باشند، چگونه می توان آنها را به سمت تعالی، ایمان، اعتقاد، شرف، آبرو، غیرت، حُجب، حیا، وقار، متانت، وفاداری و در یک کلام مراحل تبدیل شدن به اشرف مخلوقات سوق داد؟ آیا می شود؟
قدر مسلم می شود. هنوز هم تأثیرگذارترین ارتباط نه ارتباط مجازی که ارتباط رودررو است. فضای مجازی وقت گیر اما مفاهیم آن گذرا است. همان اندیشمندانی که از فرهنگ جهانی و جهان وطنی با کم رنگ شدن باورهای فرهنگی ملت ها سخن می گویند هم معترف هستند همچنان تأثیرگذارترین ارتباط، ارتباط چهره به چهره است و دوستی و عضویت در یک گروه و پذیرفتن ارزش های گروهی که خود را عضو آن می دانیم همچنان تأثیر عمیقی بر رفتار و باور افراد دارد.
و همه اینها یعنی مسجد اکنون راه گشاست. مسجد است که همیشه در طی 14 قرن توانسته اسلام را حفظ کند و باز هم می تواند. اسلام دینی است که با تبلیغ چهره به چهره جهانی شده است و این روند همچنان هم ادامه دارد.
اکنون هم می توان بچه ها را به مسجد برد و عضو تیم مسجد کرد. وقتی بچه ها این عضویت را پذیرفتند و برای آنها این عضویت ارزشمند شد ارزش های مسجدی بودن را هم می پذیرند از دوستان خوب مسجدی خود هم الگو می گیرند برای خوب شدن هم با هم رقابت می کنند آن زمان است که برای سهم خواهی از فرهنگی که در حال جهانی شدن است گام به عرصه فعالیت در فضای مجازی می گذارند.
آنوقت است که در مسجد دور هم می نشینند و به این فکر می کنند که فرهنگ ایرانی ـ اسلامی را چگونه به جهان معرفی کنند آنوقت است که ایده ها شکوفا می شود و همین فضای مجازی می شود راهکاری مفید برای دعوت انسان ها به بهتر شدن، انسان متعالی شدن، شناختن شایسته ترین انسان های روی زمین و خواندن کتابی که هیچ نقصی در آن نیست.
اسلام دوستی، عدالت، محبت، وفاداری، عشق به همنوع، کرامت، عرت نفس و هر آنچه خوبی است در خود دارد و با اتکا به این ارزش های همه گیر و همه خواه جهانی می توان آن را به خوبی به جهان معرفی کرد.
امروز نهمین روز از دهه تکریم و غبارروبی مساجد است که با عنوان روز «مسجد، هسته مقاومت فرهنگی» نام گذاری شده است اما به راستی به این عنوان ارزشمند چه قدر نگاه علمی داریم؟ چه قدر برای تبدیل مساجد به پایگاه تعالی دادن فرهنگ و غنا بخشیدن به باورها برنامه ریزی کرده ایم؟ چه قدر مقتضیات جهان را می شناسیم و تا چه اندازه ابزارهای جهانی را برای این مهم به کار می گیریم؟ به نظر می رسد باید از نو اندیشید و برنامه ریزی کرد.