صبح یا عصر، غروب یا شب، فرقی نمی‌کرد، منبرهای مرحوم مجتهدی تهرانی همیشه به راه بود، سرشار از لطایف اخلاقی که طلاب حوزه علمیه را در شبانه‌روز بهره‌مند می‌ساخت. منبرهایش کوچک و بزرگ نمی‌شناخت و لطایف اخلاقی‌اش را مردم تشنه‌ی مکارم اخلاق، علاقمندان به قرآن و حتی شاغلین روز و فارغ‌الحالان شب هم پذیرا بودند.