مناره مرمت شده مسجد جامع قزوین رونمایی شد.(ایکنا.92/02/29)

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) قزوین، مناره غربی مسجد جامع قزوین که قسمتی از آن بر اثر آتش سوزی ناشی از اتصال سیم‌ های برق در نیمه شب دوم دی ماه آسیب دیده بود و توسط استادکاران این استان مرمت شده است، رونمایی شد.

کارشناس امور فرهنگی و رئیس سابق کمیته ملی موزه‌های ایران در مراسم روز جهانی موزه و رونمایی از مناره مرمت شده مسجد جامع قزوین که در سالن اجتماعات موزه شهر برگزار شد، بیان کرد: روز موزه مانند روز تولد یک فرد، روز تذکر و یادآوری است و روز همه انسان‌ها و فرهنگ های تاریخی است.

سید احمد محیط طباطبایی افزود: در زمان جنگ جهانی دوم، بسیاری از موزه‌ها و آثار تاریخی در آسیا و استرالیا به خصوص در اروپا از بین رفت و همین امر سبب شد در آن زمان کسانی که اهل فکر بودند، سازمانی را ایجاد کنند تا بتواند به آموزش و حفاظت میراث فرهنگی کمک کند.

وی عنوان کرد: تعداد کمی و کیفی موزه‌ها و نوع نگاه جامعه به موزه و فرهنگ موزه ای به عنوان یکی از شاخص های مهم جوامع توسعه یافته یعنی نشان دهنده توسعه یافتگی است.

کارشناس امور فرهنگی و رئیس سابق کمیته ملی موزه‌های ایران تصریح کرد: وقتی که فرهنگ موزه‌ای عنوان می شود، انگار موزه تنها مکانی برای اشیا فراموش شده و یا اشیایی است که دیگر کارایی ندارند در حالی که یک اثر وقتی موزه ای می شود که بیش از نیاز قبلی اثر داشته و وجوه دیگری نیز در آن دیده شود.

وی اضافه کرد: بنابراین کشور و ملتی که به حافظه و هویت تاریخی خود رجوع نمی کند مانند بنایی است که در کار خود از تجارب دیگر بناها استفاده نمی کند.

محیط طباطبایی خاطرنشان کرد: موزه مکانی است که حافظه، یادمان و گذشته در آن زنده است و قطع یقین مسیر رو به آینده را نشان می دهد و در واقع جامعه‌ای که نگاه موزه ای دارد می داند کجا بوده، اکنون کجاست و به کدام سمت نیز حرکت می کند و راه برایش روشن است.

وی تصریح کرد: بنابراین موزه یک مکان بسته با تعدادی شی و آثار هنری نیست و حتی به عبارتی می توان گفت قزوین نیز یک موزه است چراکه دارای هویت تاریخی است و نوع معماری، باغ ها و آثار آن ویژگی های خاصی دارد و حتی تابش نور آفتاب در قزوین و هر شهری با دیگر شهرها متفاوت است.

رئیس سابق کمیته ملی موزه های ایران یادآور شد: از آن جا که شهر بالاترین هویت اهالی آن است، بسیار دردآور است که گذشته خود را در شهرهایمان مخدوش کنیم چراکه اگر تعلق به شهر سست شود از اخلال در هویت، شیوه های زندگی و غیره شروع می شود و ارزش تعلق به آن در مردم از بین می رود.