تو عین فاتحه اى ، بلکه سر بسمله اى
صبا از لطف چو عنقا برو بقله قاف
که آشیانه قدس است ، و شرفه اشراف
چو خضر در ظلمات غیوب زن قدمى
که کوى عین حیاتست و منبع الطاف
بطوف کعبه روحانیان به بند احرام
که مستجار نفوس است ، و للعقول مطف
بطرف قبله اهل قبول کن ، اقبال
بگیر کام ز تقبیل خاک آن
بزن به قائمه عرش معدلت دستى
بگو که اى ز تو بر پا قواعد انصاف
به درد خویش چرا درد من دوا نکنى
به محفلى که بنوشند، عارفان مى صاف
به جام ما همه خون ریختند، جاى مدام
نصیب ما همه جور و جفا شد از اجلاف
منم گرفته بکف نقد جان ، توئى نقاد
منم اسیر صروف زمان ، توئى صراف
شها بمصر حقیقت تو یوسف حسنى
من و بضاعت مزجاء و این کلافه لاف
رخ مبین تو، آئینه تجلى ذات
مه جبین تو نور معالى اوصاف
تو معنى قلمى ، لوح عشق را رقمى
تو فالق عدمى ، آن وجود غیب شکاف
تو عین فاتحه اى ، بلکه سر بسمله اى
تو باء و نقطه بائى و ربط نونى و کاف
اساس ملک سعادت بذات تو منسوب
وجود غیب و شهادت به حضرت تو مضاف
طفیل بود تو فیض وجود نامحدود
جهانیان همه برخوان نعمتت اضیاف
برند فیض تو لاهوتیان بحد کمال
خورند رزق تو ناسوتیان بقدر کفاف
علوم مصطفوى را لسان تو تبیان
معارف علوى را بیان تو کشاف
لب شکر شکنت روح بخش گاه سخن
حسام سرفکنت دل شکاف گاه ، مصاف
محیط بحر مکارم ز شعبه هاشم
مدار و فخر اکارم ز آل عبد مناف
ابومحمد امام دوم باستحقاق
یگانه وارث جد و پدر باستخلاف
تورا قلمرو حلم ورضا بزیر قلم
به لوح نفس تو نقش صیانت است و عفاف
سپهر مهر دو فرمانبرند، در شب و روز
یکى غلام مرصع نشان ، یکى زرباف
ز کهکشان سپهر و خط شعاعى مهر
سپهر غاشیه کش ، مهر خاورى ، سیاف
غبار خاک درت نوربخش مردم چشم
نسیم رهگذرت رشک مشک نافه ناف
در تو قبله حاجات و کعبه محتاج
ملاذ عالمیان ، در جوانب و اکناف
یکى بطى مراحل براى استظهار
یکى به عرض مشاکل براى استکشاف
به سوى روى تو چشم امید، دشمن و دوست
بگرد کوى تو اهل وفاق و اهل خلاف
بر آستان ملک پاسبانت از دل و جان
ملوک را سر ذلت بدون استنکاف
نه نعت شاءن رفیع تو کار هر منطیق
نه وصف قدر منیع تو حد هر وصاف
شهود ذات نباشد نصیب هر عارف
نه آفتاب حقیقت مجال هر خشاف
نه در شریعت عقلست بى ادب معذور
نه در طریقت عشقست از مدیحه معاف
کمپانى
اى علوى ذات و خدائى صفات
صدر نشین همه کائنات
سید و سالار شباب بهشت
دست قضا و قلم سرنوشت
زاده طوبى و بهشت برین
نور خدا در ظلمات زمین
نور دل و دیده ختمى ماب
سایه یى از پرتو تو آفتاب
علت غائى همه ممکنات
عمر ابد داد به آب حیات
پاکترین گوهر نسل بشر
جن و ملک بر قدمش سوده سر
صاحب عنوان بشیر و نذیر
بر فلک وحى سراج منیر
آینه پاک که نور خدا
تابد از این آینه بر ماسوى
باب تو سر سلسله اولیاست
چشم پر از نور خدا مرتضى است
مادر تو دخت پیمبر بود
آیه اى از سوره کوثر بود
پرده نشین حرم کبریا
فاطمه آن زهره زهراى ما
عاشق کل حضرت سلطان عشق
خون خدا شاه شهیدان عشق
با تو ز یک گوهر و یک مادر است
ظل خدائى تو اش بر سر است
آیه تطهیر به شاءن شماست
حکم شما امراولوالامر ماست
سینه سیناى شما طور وحى
نور شما شاخه اى از نور وحى
در رمضان ماه نشاط و سرور
ماه دعا، ماه خدا، ماه نور
نورفشان شد ز دو سو آسمان
در دو افق تافت دو خورشید جان
وحى خدا از افق ایزدى
نور حسن از افق احمدى
مشگ و گلاب بهم آمیختند
در قدح اهل ولا ریختند
اى رمضان از تو شرف یافته
نور تو بر جبهه او تافته
نیمه ماه رمضان عزیز
گیسوى مشگین تو شد مشگ ریز
نور خدا تافت از آن روى ماه
خاصه از آن چشم درشت سیاه
سرخى گل عکس گل روى توست
ظلمت شب سایه گیسوى توست
روز که خورشید درخشان صبح
سر زند از چاک گریبان صبح
سرخى آن نور و پگاه سپید
روى افق نقش تو آید پدید
اى رخ تو در رمضان بدر ما
هر سر موى تو شب قدر ما
دیده که بى نور تو شد کور به
سر که نه در پاى تو، در گور به
بعد على شاخص عترت توئى
وارث میراث نبوت توئى
مصلحت ملت اسلام و دین
کرد تو را گوشه عزلت نشین
هیچ گذشتى چو گذشت تو نیست
آنکه ز شاهى بکشد، دست کیست
صبر هم از صبر تو بى تاب شد
کوزه شد و زهر شد و آب شد
بعد شهادت نکشید، از تو دست
تیر شد و بر تن پاکت نشست
سبزه بر آمد ز گلستان دین
تا رخ سبز شد از زهر کین
ریشه دین گشت همایون درخت
تا ز تو خورد آن جگر لخت لخت
ملت اسلام که پاینده باد
مشعل توحید که تابنده باد
هر دو رهین خدمات تواند
شکر گزارنده ذات تواند
تا ابد اى خسرو والا مقام
بر تو و بر دین محمد (ص ) سلام
کلک ریاضى که گهر ریز شد
زان نظر مرحمت آمیز شد
ریاضى یزدى
مجتبى لؤ لؤ پاک مرج البحرین است
رمضان آمد و دارم خبرى بهتر از این
مژده اى دیگر و لطف دگرى بهتر از این
گر چه باشد سپر آتش دوزخ صومش
لیک با اینهمه دارد سپرى بهتر از این
شب قدر رمضان اگر چه بسى پر قدرت است
دارد این ماه ولیکن سحرى بهتر از این
چون که در نیمه این مه پسرى زاد بتول
کس نزاده ست و نزاید پسرى بهر از این
رمضان ، اى که دهى مژده میلاد حسن
به خدا نیست به عالم خبرى بهتر از این
مجتبى لؤ لؤ پاک مرج البحرین است
نیست در رشته خلقت گهرى بهتر از این
رست پیغمبر از آن تهمت ابتر بودن
نیست بر شاخه طوبى ثمرى بهتر از این
گفت خالق فتبارک به خود از خلقت او
کلک ایجاد ندارد اثرى بهتر از انى
بگذر آهسته تر اى ماه حسن ، اى رمضان
عمر ما را نبود چون گذرى بهتر از این
اثر صلح حسن نهضت عاشورا بود
امتى را نبود، راهبرى بهتر از این
زنده شد باز از این صلح موقت اسلام
نیست در حسن سیاست هنرى بهتر از این
گرچه مشمول عنایات تو بوده ست حسان
یا حسن کن به محبان نظرى بهتر از این
لطف کن اذن زیارت که خدا مى داند
بهر عشاق نباشد سفرى بهتر از این
حبیب چایچیان (حسان)
نام نیکویش ، حسن ، خلقش حسن ، خویش حسن
ماه ما در نیمه ماه خدا پیدا شده
بنگرش ماه خدا روشن زماه ما شده
گشته در این ماه یک ماه مبارک تابناک
زین سبب ماه مبارک ماه بى همتا شده
آفتاب و ماه از نور جمالش مستیز
قامت چرخ از قیام قامت او تا شده ،
روح و ریحان محمد سرو بستان على
زینت آغوش ناز زهره زهرا شده
سبط اکبر، سرور جمع جوانان بهشت
کز ازل فرمان فرماندارى اش امضا شده
خسرو شیرین زبان و شهد لب شکر سخن
نوبر و نوشین روان و نوگل و زیبا شده
نام نیکویش حسن ، خلقش حسن ، خویش حسن
حسن سرتاسر، زپا تا سر، ز سر تا پا شده
آن چه خوبان جهان دارند از حسن وجمال
جمله در وجه حسن بر وجه احسن جا شده
شه شده شهزاد گشته ، ره شده رهبر شده
سر شده سردار گشته ، مه شده ، مولى شده
مجمع اسماء حسنى ، را که فادعوه بها ست
مظهر نص له الاسماء والحسنى شده
لمعه اى از پرتو روى نکویش والضحى
تار مویش لام و اللیل اذا یغشى شده
از نگاه چشم مستش حور حیران در قصور
قهرمان یعمل الجهر و ما یخفى شده
بر دم عیسى دمیده تا مسیحا دم شده
دست موسى را گرفته تا ید بیضا شده
همچو جدش مصطفى پیشانى نورانى اش
نقش نور سبح اسم ربک الاعلى شده
همچو بابش مرتضى چون ماه در شبهاى تار
نور بخش بى چراغان شب یلدا شده
خوان جودش ربنا انزل علینا مائده
نان بى من و اذایش من والسلوى شده
طاق ابروى خمش ، بر آن خم ابر و قسم
در ره معراج ما چون مسجد الاقصى شده
نسل پاک احمد و حیدر حسین است و حسن
این دو دریا بار دیگر باز یک دریا شده
جاى پیغمبر حسن ، جاى على باشد حسین
زین دو نور انوار نیکان جهان انشاء شده
هر که در حسن حسن حسن خداوندى ندید
روز دید از دیدن دادار نابینا شده
فکرت خراسانى