دین الهی، مجموعهای از قوانین فردی و اجتماعی است که میتواند در صورت اجراشدن، سعادت فرد و جامعه را تأمین کند. اجرای این آیین نجاتبخش، افزون بر اقدامهای اوّلی به پارهای پیکارها و تلاشهای بعدی در برابر صفبندیها و جبههگیریهای مخالفان و کارشکنان نیاز دارد. مجموع این اقدام ها و تلاش ها که همان جهاد در راه خداست، با تعبیری لطیفتر و دلنشینتر «یاری خدا»، «یاری دین» و مانند آن نامیده میشود همانطور که در زیارت جامعه کبیره ـکه به نوعی مانیفست شیعه استـ در توصیف اهل بیت(علیهم السلام) میفرماید: «و أنصاراً لدینه»[1] که این یاری و نصرت دین خداوند از ویژگیهای انسان کامل است و در قرآن میفرماید: (یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا کونوا اَنصارَ اللّهِ کَما قالَ عیسَی ابنُ مَریَمَ لِلحَواریّینَ مَن اَنصاری اِلَی اللّهِ قالَ الحَواریّونَ نَحنُ اَنصارُ اللّه).[2]