ایران، از جمله کشورهاى زلزلهخیز در جهان بهشمار مىرود. با وجود این
واقعیت متأسفانه بخشى عظیم از مساجد کشور براساس ضوابط فنى استوار
نیستند. ایندرحالىاست کهساختمان مساجد یک سرمایه، هویت و فرهنگ
ملى و مذهبى در کشور باید محسوب شود. استحکام و مقاومسازى
ساخت و سازها در کشور باید در برنامهریزى و سیاستگذارىهاى کلان
مسؤولان اجرایى از اولویتى ویژه برخوردار باشد. بعد از زلزله بم و فجایعى
که براى مردم این منطقه پیش آمد، مجددا بحث مقاومسازى سخن روز
همه مسؤولان و حتى مردم شد و تعمیر، مرمت و مقاومسازى
ساختمانهاى قدیمى را مدنظر دارند، ولى نکتهى نگران کننده این است که
متأسفانه حتى بعد از وقوع زلزلههاى اخیر، همچنان ساختمانهاى
خصوصى، عمومى، آموزشى، و دولتى در حال احداث است که کلیه ضوابط
محاسباتى براى مقاومسازى در برابر زلزله بهطور اصولى و صحیح اجرا
نمىشود. به هرحال مسئله مقاومسازى در هر دو زمینه یاد شده
(چه ساختمانهاى قدیم یا بافتهاى فرسوده و چه ساختمانهاى جدید
و نوساز) مطرح است. در این میان ساختمانهاى عمومى از اولویت
و اهمیت بیشترى برخوردار است، چون در گروه ساختمانهاى درجه یک
بوده و تعداد کار بر آنها چشمگیر است. ساختمان مساجد علاوه بر درجه
اهمیت به لحاظ عمومى بودن با توجه به معیارها و ارزشهاى دینى
و مذهبى که دارند، در درجه بالایى از اهمیت قرار داشته و در بحث
مقاومسازى جایگاهى ویژه دارند.
رویکرد این مقاله بهینهسازى لرزهاى و راهکارهاى ایمنسازى
ساختمان مساجد کشور است.