مسجد یک مکان عمومى و جاى تجمع مؤمنان است. این مکان جاى ارتباط و راز و نیاز مؤمنان است؛ یعنى جاى صعود معنوى و رسیدن به کمال دینى است. این مکان باید به گونه‏اى آراسته و دل‏انگیز باشد که مؤمنان به سوى آن کشیده شوند. در روایات اهل‏بیت علیهم‏السلام به این نکات توجه شده است. یکى از عوامل توجه به هرمکانى تمیزى و نظافت آن مکان است. در خصوص مساجد تأکید بسیارى در تمیزى و نظافت آن شده است. حضرت على  علیه‏السلاممى‏فرماید: مساجد را هر هفته خوشبو و معطر کنید.

در روایتى از پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله آمده است: مساجد را از نجاسات دور نگه دارید.

در تشویق نظافت مسجد پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله مى‏فرماید: هر کس مسجد را خاکروبى کند خداوند پاداش آزاد کردن بنده‏اى را برایش مى‏نویسد و اگر از این مسجد به اندازه خاشاکى که در چشم مى‏رود غبار گیرد خداوند دو برابر آن رحمت خویش را به او عطا مى‏فرماید.

چنانچه مؤمنان خاطره خوبى از حضور در مسجد داشته باشند، از آن به عنوان یک مکان پاک، تمیز، معطر و دل‏انگیز یاد مى‏کنند. این تمیزى و نظافت عامل جذب مى‏باشد.

نکته دیگرى که قابل توجه و ذکر است تأکید بر طهارت و تمیزى شخصى است که به مسجد مى‏رود. اسلام علاوه بر آنکه تأکید دارد مکان مسجد تمیز و خوشبو باشد، دستور مى‏دهد هر کس که به سوى مسجد مى‏رود اولاً باید پاک و طاهر باشد، و ثانیا، ظاهرى آراسته و زینت شده داشته باشد. از امام صادق علیه‏السلامدر ذیل آیه شریفه «خذو زینتکم عند کل مسجد» روایت شده که فرمود: لباس‏هایى را که براى حضور در نمازهاى جمعه و عید، خود را با آن زینت مى‏کنید، برگیرید.

بنابراین، اسلام به هم شخصى که وارد مسجد مى‏شود نظر دارد ـ که پاک و طاهر باشد و با لباس‏هاى تمیز و خوشبو وارد مسجد شود و پیش از ورود از باب استحباب وضو بگیرد ـ  و هم تأکید مى‏نماید فضاى مسجد پاک و مطهر باشد و لحظه‏اى نجاست در مسجد نباشد؛ یعنى علاوه بر اجتناب از نجاسات، باید تمیز، خوشبو و معطر باشد.