حوادث تاریخى قدس با نام متعدد آن شهر مقدس در کتاب‏هاى تاریخى ذکر شده است. عرب کنعانى 5000 سال پیش قدس را بازسازى کرد و آن را «اورسالم» نامید. سالم منسوب به سالم یا شالم به معناى صلح است و «اور» واژه‏اى سومرى است که به‏معناى شهر مى‏باشد. این نام به امت‏هاى دیگر نیز منتقل شد و نزد یهود به «یروشالایم» و فراعنه به «شوامام» و یونان و روم به «هیروسولیما» و نزد غربى‏ها به «جروسالم»  شهرت یافت.

در قرن دوازده پیش از میلاد، بنى‏اسراییل به سرزمین کنعانیان هجوم آوردند. قبیله عربى کنعانى که از همان آغاز در شهر قدس و کوه‏هاى اطراف آن مستقر شده بودند، با بنى‏اسراییل جنگیدند. در آن زمان شهر قدس به شهر «یبوس» معروف شده بود. این نام را، که نام رییس قبیله کنعان بود، یوشع، رهبر بنى‏اسراییل، انتخاب کرد. وقتى که یهود درسال 997 پیش ازمیلاد به‏فرماندهى حضرت داود علیه‏السلاموارد شهر شدند، این شهر به شهر داود معروف شد و داود آن را به عنوان پایتخت حکومت خود برگزید.

نام «داود» که بر شهر قدس اطلاق شده بود، دوام زیادى نیاورد؛ چرا که نام اورشلیم جایگزین آن شد و حتى پس از پایان حکومت یهود که 73 سال طول کشید، این نام همچنان نزد فارس‏ها، یونانى‏ها و رومى‏ها، که به ترتیب بر این منطقه حکومت کردند، رواج داشت. این نام همان‏گونه که قبلاً ذکر گردید، تحریف شده اورسالم ـ اورشالیم عربى است.

در سال 135 میلادى امپراتور روم این شهر را ویران و ساکنانش را آواره کرد و نام آن را به «ایلیا کابیتولینا» به معناى خانه خدا تغییر داد. با وجود اینکه کنستانتین، امپراتور روم، نام قدیمى این شهر را دوباره زنده کرد، عرب‏ها آن را با نام قدس شریف، یعنى مکان مقدس و پاک از هر گناه و شرک، مى‏شناسند. و این نام‏ها در قرآن و سنت ذکر شده‏اند.