با نگاهى به عرصه ایدئولوژى و اعتقادى ادیان ابراهیمى، درمى‏یابیم که بین آن‏ها مشترکات بر سر اصول مهیا است و به برکت همین مشترکات، مفترقات ایشان در سایه قرار گرفته است.

راهبردهاى گفتمان بین‏الادیانى

براى بهره‏مندى از اثرات عینى و عملى گفتمانى کارا، هدفمند و فراگیر، 2 شرط لازم و کافى ضرورى است. شرط لازم مربوط به حوزه نظر است و مرور و بازخوانى نقطه‏هاى مشترک در حوزه اندیشه را در بر مى‏گیرد و شرط کافى نیز مربوط به حوزه عمل است و برانگیختن انگیزه پیروان ادیان و چشم به راهان دستورات صاحبان گفتمان را در پى دارد.

اینجاست که به حق باید گفت: گفتمان، اثبات اختیار است و دورى از گفتمان، تن دادن به جبر مطلق.