ملت فلسطین همچنان که تاکنون نشان داده به هیچ وجه طالب جنگ و خونریزى نیست و با آگاهى ازآموزه انسان دوستانه اسلام، طالب آرامش و زندگى توأم با امنیت در سرزمین مقدس فلسطین است. اما همچنان نشان داده است که بیدادگرى و بى‏عدالتى را هرگز برنخواهد تابید و براى رسیدن به حقوق حقه خود خواهد جنگید.

قدس و فلسطین، سرزمینى است براى پیروان هر سه دین؛ در آن، نمادهاى تعلق بسیار است که این خود علقه شدیدى را نسبت به قدس ایجاد کرده است. همچنین حرم‏دارى قدس شریف خاص فلسطینیان است که در آنجا حق آب و گل دارند. حکومت فلسطین باید از طریق رفراندوم شکل گیرد، آن‏هم رفراندومى حقیقى و دور از هرگونه خدعه و تهدید؛ به این صورت که تمامى فلسطینیان، اعم از آنانى که اکنون در سرزمین فلسطین زندگى نمى‏کنند و به جبر از خانه و کاشانه رانده شده‏اند و آنان که در این سرزمین نسل‏اندر نسل بسر برده و مى‏برند، در این همه‏پرسى شرکت کنند. بدین ترتیب، شکل حکومت فلسطین مشخص خواهد شد.

وقتى صحبت از ملت فلسطین مى‏شود، یعنى تمام فلسطینیان اعم از یهودى و مسلمان و مسیحى و نیز هر غیرفلسطینى که ملت فلسطین او را به عنوان یک فلسطینى در سرزمین خود بپذیرد. سخن بر سر این نیست که حرم‏دارى قدس و سرزمین‏هاى مقدس با پیروان کدام دین است، بلکه پیش از آن سخن بر سر آن است که فلسطین متعلق به تمامى پیروان ادیان ابراهیمى است و تنها در مالکیت فلسطین است و این مردم فلسطین‏اند که مى‏بایست حرم‏دارى اماکن متبرکه را در دست بگیرند و صهیونیسم نسبت به فلسطین به دلیل فقدان شخصیت حقیقى هیچ‏گونه تعلقى ندارد و محو سازمان صهیونیسم ارمغانى براى پیروان سه دین، بخصوص یهودیان عالم است.

در نهایت، بر یهودیان، مسیحیان و مسلمانان واجب است که افزون بر گفتمان در حوزه نظر و اندیشه، کارى کنند تا نتایج گفتمان‏ها در حوزه انگیزه و عمل نیز متبلور گردد و جهان شاهد امنیت و آرامش و عدل و انصاف در سرزمین فلسطین باشد. به امید آن روز!