نمایش صفحات

بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم. قال اللّه‏ تعالى: «سبحان الذى اسرى بعبده لیلاً من المسجد الحرام الى المسجد الاقصى الذى بارکنا حوله لنریه من آیاتنا انه هو السمیع البصیر». از جمله علل اهمیت و عظمت مسجد نزد خداوند تبارک و تعالى این است که این نقطه مقدس و مبارک و متبرک، منزل معراج براى حضرت رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم قرار داده شده است. زمانى که خداوند تبارک و تعالى حبیب گرامى‏اش رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم را براى معراج به آسمان‏ها دعوت کرد، منزل و نقطه‏اى که پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم باید از آنجا به آسمان‏ها مى‏رفتند مسجد بود. هنگامى که پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم به آسمان‏ها رسیدند، خداوند به حبیبش نگریست و با تعبیرى که نشان از عظمت امر دارد فرمود: «سبحان الذى اسرى بعبده لیلاً ...». منزه است آن خدایى که اسرى یعنى دعوت کرده، بعبده لیلاً، واژه اسرى کلمه‏اى است که معناى شب در آن نهفته یعنى شب سیر کردن، بعدا که فرمود لیلاً مقدار شب را مشخص مى‏کند. لیلاً نشان دهنده این است که تمام شب معراج نبوده، بلکه تنها مقدارى از آن بوده است. اینجا نکته‏اى به ذهن مى‏رسد و آن این که زمان، در دست پیغمبر است. وقت چیست؟ وقت همان مقدار حرکت است. از آنجا وقت پیدا شده که خداوند مى‏فرماید: « اللّه‏ الذى خلق السماوات و الارض فى ستة ایام». این ایام که روز نبوده، همانند اوقات این جهانى بلکه وقت و زمان مقدّر منظور است.

مقصودم از بیان این مقدمه این است که یکى از موارد اهمیت و فضیلت‏هاى مسجد در اینجا مشخص مى‏شود و آن این که سید انبیا وقتى مى‏خواست به معراج برود از خانه خودش عزیمت نکرد. پس به لحاظ این که اولین مکان معراج پیغمبر مسجد است، باید مسجد را احترام و احیا کنیم.

البته مساجدى هم هست که خداوند در قرآن مجید درخصوص آنها مى‏فرماید: « وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِرَاراً وَکُفْراً وَتَفْرِیقاً بَیْنَ الْمُؤْمِنِینَ وَإِرْصَاداً لِمَنْ حَارَبَ اللّه‏َ وَ رَسُولَهُ مِن قَبْلُ وَ لَیَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ الْحُسْنَى وَ اللّه‏ُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ».[1] این‏ها کاذب‏اند به چنین مساجدى نباید قدم گذاشت. لذا خداوند متعال پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و مؤمنین را از رفتن به چنین مساجدى نهى کرده است. پس مسجدى که محل عبادت است چه‏طور مسجدى باید باشد؟ مسلما مسجدى که از ابتدا اساسش بر تقوى استوار بوده است؛ چنین مسجدى مکان عبادت است و سزاوار است که پیغمبر به چنین مسجدى برود و نماز گزارد.

ان‏شاءاللّه‏ خداوند متعال به ما توفیق احیاى مساجد و عبادت در آنها را عنایت بفرماید. به حق محمد و آل پاکش.

 

 

 



[1] . توبه: 107 .