در تعریف مسجد از نظر پیامبر نکته‏اى مهم به چشم مى‏خورد و آن این که در معرفى مساجد ماهیت آن را بیان داشته است نه شکل و صورت آن را. بنابر تعریف پیامبر از مسجد، معلوم مى‏شود که مسجد جایى است و یا جایى باید باشد که شرافت حضور انبیا را دارا باشد و اطلاق خانه بر آن صدق کند. فرهنگ پیامبر همان فرهنگ قرآنى است. پیامبر اسلام در جاى دیگرى مى‏فرماید: «همه زمین را براى من مسجد و طهور کردند» از این کلام پیامبر دو برداشت مفید میسور است: یکى اینکه هر جا شرایطى داشته باشد که با فرهنگ قرآن و سنت مطابقت کند (به عبارت دیگر بتواند مجلس انبیا، روشن به نور الهى و خانه خدا باشد) آنجا مسجد است. دیگر این که مى‏گوید هم چون یهود نصارى نباشید که فقط و فقط معابد را محل عبادت مى‏دانند . غرض از مسجد ملاقات با خداست، پس در هر جا این امکان فراهم شود آنجا مسجد است.

روایات بسیارى از پیامبر اسلام رسیده که با معرفى مسجد در واقع اهل مسجد را هم معرفى مى کند، هم چون «مسجد، خانه‏ى متقین است»، «انسان‏هاى مسجدى، مؤمن هستند» و از این دست مطالب، که ضمن معرفى مسجد به اوصاف اهل آن نیز مى پردازد.[1]