1 . و عن على علیه‏السلام: مَنْ أَحْسَنَ الطَّهُورَ ثُمَّ مَشَى اِلَى الْمَسْجِدِ فَهُوُ فى صَلاَةٍ مَا لَمْ یُحْدِث.[1]

         امام على علیه‏السلاممى‏فرمایند: هر کس نیک وضو بگیرد، سپس به مسجد برود تا زمانى که حدثى از او سر نزده است در حال نماز است.

          [در روایت دیگرى که در بحث «الاغتیاب فى‏المسجد» ذکر کردیم در تفسیر معنى «حدث» فرمودند مقصود غیبت کردن است. بنابراین شاید بتوان گفت مقصود این‏گونه روایات این است که انسان در مسجد باید از ارتکاب هر گونه گناهى اجتناب نماید.]

          2 . و عن ابى‏جعفر علیه‏السلام قال: لاَ تَدْخُلِ الْمَسَاجِدَ اِلاَّ بِالطَّهَارَةِ وَ مَنْ دَخَلَ مَسْجِدا بِغَیْرِ الطَّهَارَةِ فَالْمَسْجِدُ خَصْمُهُ.[2]

         امام باقر علیه‏السلام مى‏فرمایند: داخل مساجد نشو مگر اینکه طاهر و باوضو باشى و هر کس بدون طهارت و وضو وارد مسجد شود، پس مسجد دشمن اوست.

          ر.ک: حدیث پنجم از روایات «دعاهاى وارده به هنگام ورود و خروج از مسجد».

          3 . کتاب زیدالنرسى قال: سَمِعْتُ أَبَاالْحَسَنِ مُوسَى بن جَعْفَرٍ علیه‏السلام یُحَدِّثُ عَنْ أَبِیْهِ أَنَّهُ قَالَ: مَنْ أَسْبَعَ وُضُوءَهُ فى بَیْتِهِ وَ تَطَیَّبَ ثُمَّ مشَى مِن بَیْتِهِ غَیْرَ مُسْتَعْجِلٍ وَ عَلَیْهِ‏السَّکِینَةُ وَالْوَقَارُ اِلى مُصَلَّاهُ رَغْبَةٍ فِى جَمَاعَةِ الْمُسْلِمِیْنَ لَمْ یَرْفَعْ قَدَما وَ لَمْ یَضَعْ أُخْرى اِلاَّ کُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةٌ وَ مُحِیَتْ سَیِّئَةٌ وَ رُفَعِتْ لَهُ دَرَجَةٌ فَاِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ وَ قَالَ: بِسْمِ‏اللّه‏ِ وَ بِاللّه‏ِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله وَ مِنَ‏اللّه‏ِ وَ اِلَى‏اللّه‏ِ وَ مَا شَاءَاللّه‏ُ وَ لاَ قُوَّةَ اِلاَّ بِاللّه‏ِ، اللَّهُمَّ افْتَحْ لِى أَبْوَابَ رَحْمَتِکَ وَ مَغْفِرَتِکَ وَ أَغْلِقْ عَنِّى أَبْوابَ سَخَطِکَ وَ غَضبِکَ. اللَّهُمَّ مِنْکَ الرَّوحُ وَالْفَرَجُ، اللَّهُمَّ اِلَیْکَ غُدُوِّى وَ رَوَاحِى وَ بِفِنَائِکَ أَنَخْتُ أَبْتَغِى رَحْمَتَکَ وَ رِضْوَانَکَ وَ أَتَجَنَّبُ سَخَطَکَ، اللَّهُمَّ وَ أَسأَلُکَ الرَّوْحَ والرَّاحَةَ والْفَرَجَ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ اِنِّى أَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ أَمِیْرِالمُؤْمِنِیْنَ فَاجْعَلْنِى مِنْ أَوْجَهِ مَنْ تَوَجَّهَ اِلَیْک  بِهِمَا وَ أَقْرَبِ مَنْ تَقَرَّبَ اِلَیْکَ بِهِمَا وَ قَرِّبْنِى بِهِمَا مِنْکَ زُلْفَى وَ لاَ تُبَاعِدْنِى عَنْکَ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِیْنَ ثُمَّ افْتَتِحِ‏الصَّلاَةِ مَعَ الْاِمَامِ جَمَاعَةٍ اِلاَّ وَجَبَتْ لَهُ مِنَ‏اللّه‏ِ الْمَغْفِرَةُ وَالْجَنَّةُ مِنْ قَبْلِ أَن یُسَلِّمَ
الاِمَامُ.[3]

         امام موسى کاظم علیه‏السلام از پدر بزرگوارش امام صادق علیه‏السلام: نقل مى‏کند که مى‏فرمودند: کسى که در خانه‏اش نیکو وضو بگیرد و خود را خوش‏بو کند، و سپس با آرامش و وقار از خانه خارج و با رغبت براى شرکت در جماعت مسلمین براى نماز برود، در هر قدمى که برمى‏دارد و بر زمین مى‏گذارد، حسنه‏اى برایش نوشته مى‏شود و گناهى از او پاک مى‏گردد و یک درجه بالا مى‏رود. و هرگاه وارد مسجد مى‏شود بگوید: به نام خدا و با استعانت از او که من بر دین
رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله هستم، بلکه از خدایم، و بازگشتم به سوى اوست و هر چه او بخواهد و هیچ نیرویى جز نیروى الهى نیست، خداوندا! درهاى رحمت و مغفرتت را بر من بگشایى و درهاى خشم و غضبت را بر من فرو بند، خداوندا! آرامش و گشایش از توست، و روز و شبم به سوى تو در گردش است و من به امید برخوردارى از رحمت و خشنودى‏ات و دور مانده از خشمت در پیشگاه تو زانو بر زمین زده‏ام. پروردگارا از تو آرامش و آسایش و گشایش مى‏طلبم. سپس بگوید: بار خدایا من به کمک محمد صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و على امیر مؤمنان علیه‏السلام به تو روى مى‏آورم، پس مرا از روى آورنده‏ترین کسانى قرار بده که بوسیله‏ى آن دو بزرگوار به سوى تو توجه کنم. و در زمرهى نزدیک‏ترین کسانى به شمار آور که به وسیله‏ى آن دو به تو تقرب جسته‏اند و مرا به خاطر آن دو به خود نزدیک فرما و از خود دور مساز. آمین، اى پروردگار عالمیان. آنگاه با امام جماعت نماز را آغاز کند. قبل از اینکه امام سلام نماز را بدهد، خداوند او را بیامرزد و بهشت را بر وى واجب گرداند.

          4 . حدثنا محمد بن على ماجیلویه عن عمه محمد بن أبى‏القاسم عن احمد بن محمد بن خالد عن أبیه عن بکر بن صالح عن عبداللّه‏ بن ابراهیم الغفارى عن عبدالرحمن عن عمه عبدالعزیز بن على عن سعید بن المسیب عن أبى‏سعید الخدرى قال: قال رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: أَلاَ أَدُلُّکُمْ عَلَى شَیْى‏ءٍ یُکَفِّرُاللّه‏ُ بِهِ الْخَطایا وَ یَزِیْدُ فِى الْحَسَناتِ؟ قِیْلَ: بَلى یَا رَسُولَ‏اللّه‏ِ قَالَ: اِسْبَاغُ الْوُضُوءِ عَلَى الْمَکَارِهِ وَ کَثْرَةُ الْخُطى الَى هَذِهِ الْمَسَاجِدِ وَ انْتِظَارُ الصَّلاةِ بَعْدَ الصَّلاةِ وَ ما مِنْکُمْ أَحَدٍ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ مُتَطَهِّرا فَیُصَلِّى الصَّلاةِ فِى الْجَمَاعَةِ مَعَ
الْمُسْلِمِیْنَ ثُمَّ یَقْعُدُ یَنْتَظِرُ الصَّلاةَِ الْأُخْرى اِلاَّ وَالْمَلائِکَةُ تَقُولُ: اللَّهُمَّ اغْفِرْلَهُ اللَّهُمَّ ارْحَمْهُ... .[4]

         رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فرمودند: آیا شما را بر چیزى که گناهان را بپوشاند و بر حسنات بیفزاید، راهنمایى کنم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله، فرمودند: وضوى نیکو گرفتن گرچه همراه با سختى باشد و بسیار به مسجد رفتن و منتظر نمازى پس از نماز دیگر ماندن و هر یک از شما با وضو از خانه خارج شود و همراه با مسلمانان نماز جماعت بخواند و سپس بنشیند و منتظر نماز بعدى بماند، ملائکه مى‏گویند خدایا او را ببخشایى، خدایا بر وى رحم کن.

روایات اهل‏سنّت

          1 . حدثنا ابوبکر بن أبى‏شیبة عن أبو معاویة عن الأعمش عن أبى‏صالح عن أبى‏هریرة قال: قال رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: اِنَّ أَحَدُکُمْ اِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لایَنْهَزُهُ اِلاَّ الصَّلاةَ، لَمْ یَخْطُ حُطْوَةً اِلاَّ رَفَعُه اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ بِها دَرَجَةً وَ حُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِیئَةً حَتّى یَدْخُلَ‏الْمَسْجِدَ، فَاِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ کَانَ فِى صَلاةٍ، ما کَانَتِ الصَّلاةُ تَحْبِسُهُ.[5]

         ابوهریره مى‏گوید: رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فرمودند: هرگاه یکى از شما نیکو وضو گیرد، سپس به مسجد آید به طورى که جز نماز چیزى او را به حرکت در نیاورد و هدفى به غیر از نماز نداشته باشد هر گامى که برمى‏دارد خداوند بوسیله‏ى آن او را درجه‏اى ترفیع دهد و گناهى را بر او ببخشاید تا وارد مسجد شود، هنگامى که وارد مسجد شد تا زمانى که به خاطر نماز در آن مى‏ماند
گویى پیوسته در حال نماز است.

          ر.ک: «خانه‏هاى خداوند در روى زمین» حدیث 2 و 11 .

          ر.ک: «پیاده رفتن به مسجد» حدیث 1 و 3 از منابع اهل‏سنت.

          ر.ک: «رفت و آمد به مسجد» حدیث 4 و 14 و 15 .