معبد مجازى عبارتست از وجود همه ساز و کارهاى یک معبد واقعى در فضاى مجاز اعم از اینترنت و بازىهاى رایانهاى. البته ادیان دیگر بهخاطر عدم انضباطشریعتى، در این مورد خیلى باز عمل نموده و لذا معبد مجازى هیچ فرقى با معبد واقعى ندارد. لیک مسجد به خاطر حایز بودن برخى شاخصها مثل امکان اقامه نماز در آن و ضرورت اقامت با طهارت در آن و... با معابد ادیان دیگر فرق دارد. از این روى امکان تهیه همه ابزارهاى نیایشى در فضاى مجازى، قدرى قابل تأملاست!! در هر حال مسجد مجازى مىتواند آن بخش از کارکردهاى مسجد را که امکان عرضه در عرصه سایبر دارد را فراهم آورد.
نکته
با توجه به رشد تکنولوژى رایانه و اینترنت تا بیست سال دیگر این امکان وجود خواهد داشت که با استفاده از کلاهها و عینکهاى مخصوص مىتوان از نقطهاى به نقطه دیگر سفر کرد و احساس واقعى را در یک محیط جدید تجربه نمود. مثلاً این امکان وجود دارد که با قرار دادن عینک مجازى بر چشم، وارد صحن کعبه شد و هفت بار طواف کرد و تمام عملیات لازم براى یک حج کامل را به صورت مجازى انجام داد. همچنین رایانه و امکانات مجازى به انسان این فرصت را مىدهد تا حتى جمعیت دور خانه خدا را به دلخواه زائر انتخاب نماید که در آن صورت در میان جمعیت بیشترى قرار مىگیرد و حتى مىتواندحالت خسته شدن و عرق ریختن را به گونه طبیعى داشته باشد، که این تا زمانى که عینک مجازى را بر چشم دارد، امکانپذیر است.
این افراد احساس مىکنند صددرصد در محیط واقعى خانه خدا قرار دارند و هرگز احساس فضاى مصنوعى نخواهند داشت و با برداشتن عینک یا کلاه به حالت اولیه و به محیط واقعى باز مىگردند. ما از هماکنون باید آمادگى لازم براى استفاده مناسب از اینگونه فناورىها را متناسب با نیازهاى خود و ارزشهاى فرهنگى و اخلاقى و دینى داشته باشیم تا غافلگیر نشویم و باید به این نکته توجه کنیم که واقعیتها چه ما بخواهیم و چه نخواهیم وجود داشتهاند و به وجود هم خواهند آمد.