نمایش صفحات

تاریخ صدر اسلام نشان مى‏دهد که چگونه اصحاب پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله بعد از گذشت پنجاه سال، فرزند نازنین وى را در صحراى نینوا مظلومانه سر بریدند. هرچند تحلیل‏هاى متعددى در علل اتفاق افتادن کربلا وجود دارد. ولى به باور برخى تحلیل‏گران، شکاف بین «نسل اول» صدر اسلام یعنى «صحابه»، و «نسل سوم»[1] یعنى «تابعینِ تابعین»، که در زمان امام حسین علیه‏السلام زندگى مى‏کردند، موجب شد این حادثه پدید آید. نسلى که رنج‏هاى نسل اوّل به خوبى به آنان به ارث نرسید و متولیانِ خلافت، ارزش‏هاى زمان نبوى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله را به نسل سوم انتقال ندادند. آنقدر آوارها در طول این چند سال روى هم جمع شد که در زمان امام حسین علیه‏السلام به نقطه صد درجه و نقطه جوش خود رسید.[2]

    انقلابى که با خ ون هزاران نفر از نسل اوّل و دوّم آبیارى شد و اینک مى‏رود شاخه‏هایش بر آسمان جهانى پرکشد، از این به بعد در دست نسل‏هاى سوم و چهارم خواهد بود. اگر مساجد در انتقال ارزش‏هاى نسل‏هاى قبلى به این نسل‏ها تلاش ننماید، با واقعیت تلخى روبرو خواهیم بود. چرا که تاریخ تکرار مى‏شود.

     انقلاب اسلامى ایران، در آغاز دهه چهارم انقلاب و در مسیر عملیاتى نمودن چشم‏انداز بیست ساله و همچنین در آستانه گام‏هاى نخستین براى تبدیل به قدرت اول منطقه‏اى، با نسل سوم و چهارمى روبروست. براى انتقال این مفاهیم به این نسل‏ها، مسجد وظیفه‏اى مضاعف دارد. همچنان‏که در متن سند چشم‏انداز و صریح متن سند چشم‏انداز بیست ساله مساجد به این مهم اشاره   دارد.[3]

     یادمان باشد اگر براى حفظ منابع طبیعى به نسل بعدى تلاش‏هایى صورت مى‏گیرد باید براى حفظ و انتقال میراث‏هاى معنوى مثل فرهنگ جهاد و شهادت دوران نهضت انقلاب اسلامى و دوران دفاع مقدس نیز باید تلاشى مضاعف صورت گیرد. فراموش نکردیم که نسل اول و دوم را همین مساجد در آن دوران
طاغوتى سیاه تربیت کردند. براى تربیت نسل‏هاى بعدى، باز این مسجد است که مى‏تواند فرزندان دوران نهضت و دفاع مقدس تربیت نماید و ارزش‏هاى دیروزین را در آنها نهادینه نماید.

     رهبر فقید انقلاب اسلامى امام خمینى قدس‏سره با درایت ویژه‏اى ضرورت انتقال این میراث را گوشزد و پیش‏بینى مى‏کردند:

                         

 

                           «ما باید همه چیز را به همان قوتى که امروز دارد،
                         تحویل دسته بعد بدهیم. آنها هم کوشش کنند تا به همان
                         قوت تحویل دسته بعد بدهند. ما باید بنیان را محکم کنیم
                         و به دسته بعد بدهیم».[4]

    از دیدگاه امام، نظام اسلامى یک امانت الهى است که مردم و کارگزاران، باید این امانت را به آیندگان به میراث بگذارند:

                              «شما الآن امانت بزرگى از دست این ملت تحویل گرفتید
                         و مقتضاى امانت دارى، این است که آن را به‏طور شایسته
                         حفظ کنید و بطور شایسته به نسل آینده و دولت‏هاى آینده
                         تحویل بدهید».[5]

 



[1]  .  تابعین، نسل دوم به حساب مى‏آیند.

[2]  .  رحیم‏پور ازغدى، حسن، حسین عقل سرخ، صص 4 و 15 .

[3]  .  براى ملاحظه بندهاى هر دو سند در این باره به فصل هشتم: مسجد مجازى؛ بایسته چشم‏انداز
بیست ساله ایران اسلامى مراجعه شود.

[4]  .  خمینى امام، روح‏اللّه‏، صحیفه امام، ج 18 ، ص 242 .

[5]  .  همان، ج 18 ، ص 79 .