نمایش صفحات

سؤال 64 ـ چرا خواندن شعر در مسجد نهى شده است؟ و آیا این نهى شامل همه انواع شعر مى‏شود؟

مسجد جایگاه عبادت و راز و نیاز با خالق هستى است و هرچه مخالف این باشد، انجام آن در مسجد صحیح نیست. در روایت وارد شده است که امام سجّاد علیه‏السلام مى‏فرماید: پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله به مسلمانان دستور دادند که به کسى که در مسجد شعر مى‏خواند، بگویید: «فضَّ اللّه‏ُ فاکَ! اِنّما نُصبِت المساجدُ لِلقرآنِ»؛[1] خداوند دندان‏هایت را بشکند! مساجد را براى قرآن خواندن ساخته‏اند.

          شهید اول پس از ذکر احکام مسجد در ذیل روایت مزبور، مى‏فرماید: بعید نیست که این‏گونه روایات را بر اشعارى حمل کنیم که فایده‏اى در بر نداشته باشند و یا مشتمل برخلاف واقع و مبالغه‏آمیز باشند. اما اشعارى که دربردارنده موعظه وحکمت و اندرز هستند یا بیانگر سنّت و سیره پیامبر و اهل‏بیتش باشند، نه تنها خواندن آن‏ها در مسجد مذموم و نکوهیده نیست، بلکه پسندیده و مطلوب نیز مى‏باشند.[2]

         علاّمه مجلسى قدس‏سره ضمن نقل سخن شهید در ذیل روایت مزبور، در بحارالانوار اضافه مى‏کند: مؤیّد سخنان شهید اول آن است که امام على علیه‏السلام در خطبه‏هاى خویش، که غالبا در مسجد ایراد مى‏شدند، به ابیاتى از اشعار شعرا استشهاد مى‏نمودند. همچنین شاعران مدّاح مانند حسان در حضور معصومان علیهم‏السلام در مسجد، شعر مى‏خواندند. علاوه براین، مدح معصومان علیهم‏السلام خود عبادتى بزرگ است و مسجد نیز جایگاه عبادت. پس مرادِ روایات اشعار باطل و بى‏فایده است.[3]


[1]اصول کافى،  ج 3 ، ص 379 .

[2]الذکرى،  ص 156 .

[3]بحارالانوار،  ج 80 ، ص 363 ـ 364 .