طبق این نظرکه مقصود از «لمسجد...» درآیه 108 سوره توبه مسجد قبا است از این آیه استفاده مى‏شود که مسجد قبا:

1.مسجدى است که در اولین روزهاى هجرت پیامبر صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله بنا شده است.

2.مسجدى است که براساس تقوا و پرهیزکارى و رعایت قوانین الهى و با هدف و نیت مقدس بنا گردیده ا ست.

3.مسجدى است که شایسته است در آن قیام به عبادت و اقامه نماز شود.

4.پاسداران و اهالى این مسجد انسان‏هایى پاک، درستکار و مؤمن‏اند که در راه تکامل و طهارت سیر مى‏کنند و خداوند ایشان را دوست مى‏دارد:

«... لَمَسجِدٌ اُسِّسَ عَلَى التَّقوى مِن اَوَّلِ یَومٍ اَحَقُّ اَن تَقومَ فیهِ فیهِ رِجالٌ یُحِبّونَ اَن یَتَطَهَّروا واللَّهُ یُحِبُّ المُطَّهِّرین».

«آن مسجدى که از روز نخست بر پایه تقوا بنا شده، شایسته‏تر است که در آن به عبادت بایستى؛ در آن، مردانى هستند که دوست مى‏دارند پاکیزه باشند؛ و خداوند پاکیزگان را دوست دارد».

در آیه 109 قرآن کریم بین این مسجد که بر اساس تقوا و نیت خالص بنا شده و مسجد ضرار که براى زیان رساندن و تقویت کفر و ایجاد اختلاف در صفوف مؤمنان و پایگاه فعالیّت دشمنان خدا و رسول او ساخته شده مقایسه شده و ویژگى[1] هر کدام برجسته شده است.

«افمن أسس بنیانه على تقوى من اللّه‏ و رضوان خیر ام من أسس بنیانه على شفا جرف هار فانهار به فى نار جهنم واللّه‏ لایهدى القوم الظالمین».

«آیا کسى که شالوده آن را بر تقواى الهى و خشنودى او بنا کرده بهتر است یا کسى که اساس آن را برکنار پرتگاه سستى بنا نموده که ناگهان در آتش دوزخ فرو مى‏ریزد؟ و خداوند گروه ستمگران را هدایت نمى‏کند».

به طور حتم بنایى که شالوده‏اش براساس تقوا و رضاى خدا نهاده شده براى همیشه در تاریخ مى‏ماند و منشأ خیر و برکت براى مؤمنان خواهد بود و این مسجد اکنون از مساجد زیبا و بزرگ مدینه است و همواره مورد زیارت و محل عبادت مجاوران و زائران حرم نبوى صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله است.

به تناسب نزول آیه 108 توبه «لمسجد اسس على التقوى من اوّل یوم...»؛ درباره مسجد قبا، در آن زمان مسجد یاد شده را به نام «مسجد التقوى» مى‏شناختند.[2]