1 . عدة من أصحابنا عن سهل بن زیاد عن الحسین [الحسن] بن یزید عن بعض أصحابه عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام قال: اِنَّ عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ علیه‏السلام اسْتَقْبَلَهُ مَوْلًى لَهُ فِى لَیْلَةِ بَارِدَةٍ وَ عَلَیْهِ جُبَّةُ خزٍّ وَ مِطْرَفُ خَزٍّ وَ عِمَامَةُ خَزٍّ وَ هُوَ مُتَغَلِّفٌ بِالْغَالِیَةِ، فَقَالَ لَه: جُعِلْتُ فِدَاکَ فِى مِثْلِ هَذِهِ‏السَّاعَةِ عَلَى هذِهِ‏الْهَیْئَةِ اِلَى أَیْنَ؟! قَالَ: فَقَالَ علیه‏السلام: اِلَى مَسْجِدِ جَدِّى رَسُولِ اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله أَخْطُبُ الْحُورَ الْعِیْنَ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ.[1]

         امام صادق علیه‏السلام در این حدیث مى‏فرماید: امام سجّاد، زین‏العابدین علیه‏السلام در شبى سرد، در حالى که رِدا و عمامه‏اى از خز پوشیده و بوى خوش نیز استعمال کرده بود، به خادم خود برخورد نمود. خادم حضرت عرض کرد: فدایت شود در این ساعت از شب و با این قیافه نیکو به کجا مى‏روید؟ امام سجاد علیه‏السلامفرمودند: به مسجد جدّم پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله به خواستگارى حورالعین از خداوند عزوجلّ مى‏روم.

          روایت دیگرى در بیان خوش‏بو ساختن مسجددر هر هفته در بحث «خرید و فروش در مسجد» ذکر شده است.

          ر.ک: حدیث چهارم بحث «وضوگرفتن براى مسجد» (که سفارش به بوى خوش شده است).

          ر.ک: ح 2 ، اهل سنت در بحث: روز جمعه و مسجد.