1 . ابراهیم بن هاشم عن النوفلى عن السکونى عن جعفر عن آبائه علیه‏السلام أَنَّ النَبِىَّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله أَبْصَرَ رَجُلاً یَخْذِفُ بِحَصاةٍِ فِى الْمَسْجِدِ فَقَالَ: مَا زَالَتْ تَلْعَنُ حَتَّى وَقَعَتْ، ثُمَّ قَالَ: الْخَذْفُ فِى النَّادِى مِنْ أَخْلاقِ قَوْمِ لُوطٍ، ثُمَ تَلا علیه‏السلام: وَ تَأْتُونَ فِى نَادِیْکُمُ الْمُنْکَرَ[1] قَالَ: هُوَ الْخَذْفُ.[2]

         سکونى از امام صادق علیه‏السلام و او از پدرانش نقل مى‏کند که فرمود: همانا پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله مردى را دید که در مسجد سنگ‏ریزه پرتاب مى‏کند، حضرت فرمود: این سنگ پیوسته او را لعن مى‏کند تا بر زمین افتد. سپس فرمود: پرتاب سنگ در میان جمع، یکى از اخلاق قوم لوط است. آنگاه امام صادق آیه شریفه که مى‏فرماید: و در میان شما جمعى کارهاى زشت انجام مى‏دهید، را تلاوت نمود و فرمود: مقصود از کار زشت قوم لوط در این آیه کریمه همان سنگ پرت کردن است.