1 . الفضل بن الحسن بن الطبرسى عن الصادق علیه‏السلام قال: مَا یَمْنَعُ أَحَدَکُمْ اِذَا دَخَلَ عَلَیهِ غَمٌ مِنْ غُمُومِ الدُّنْیَا أَنْ یَتَوَضَّأْ ثُمَّ یَدْخُلَ الْمَسْجِدَ فَیَرْکَعَ رَکْعَتَیْنِ یَدْعُواللّه‏َ فِیْهِمَا، أَمَا سَمِعْتَ‏اللّه‏َ یَقُولُ: وَ اسْتَعِیونُوا بِالصَّبْرِ والصَّلاةِ.[1]

         مرحوم طبرسى در ذیل آیه شریفه 100 از سوره بقره از امام صادق علیه‏السلام نقل مى‏کند که فرمود: چه چیزى شما را منع مى‏کند از اینکه هر گاه ناراحتى و سختى از ناراحتى‏ها و غم‏هاى دنیا به سوى شما آمد، وضو بگیرد و داخل مسجد شود و دو رکعت نماز بخواند و در نمازش از خداوند کمک بطلبد. مگر نشنیده‏اید که خداوند مى‏فرماید: و کمک بگیرید به وسیله صبر و نماز (از خداوند).

          2 . حدثنا احمد بن الحسن القطان عن الحسین بن على السکرى عن محمد بن زکریا البصرى عن محمد بن عمارة عن أبیه عن الصادق علیه‏السلام عن أبیه علیه‏السلام قَالَ: اِنَّ الزَّلاَزِلَ وَالْکُسُوفَیْنِ وَالرِّیَاحَ الْهَائِلَةَ مِنْ عَلاَمَاتِ‏السَّاعَةِ فَاِذَا رَأَیْتُمْ شَیْئا مِنْ ذَلِکَ فَتَذَکَّرُوا قِیَامَ الْقِیَامَةِ وَ أَفْزَعُوا اِلَى مَسَاجِدِکُمْ.[2]

         امام صادق علیه‏السلام از پدرش نقل مى‏کند که فرمودند: زلزله و خورشید گرفتگى و ماه گرفتگى و بادهاى ترسناک همگى از نشانه‏هاى روز قیامت است، پس هرگاه یکى از این‏ها را دیدید، روز قیامت را به یاد آورید و به مسجدهایتان پناه ببرید.

          3 . و عن محمودِ بن لبید قال: انکَسَفَتِ الشَّمْسِ یَوْمَ مَاتَ اِبْرَاهِیْمَ‏بْنَ رَسُولِ‏اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آلهفَقَالَ النَّاسُ: انْکَسَفَتْ لِمَوْتِ اِبْرَاهِیْمِ ابْنَ النَّبِىِّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله، فَخَرَجَ رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله حِیْنَ سَمِعَ ذَلِکَ فَحَمِدَاللّه‏ِ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ: أَمَّا بَعْدَ أَیُّهَا النَّاسُ اِنَّ الشَّمْسَ وَالْقَمَرْ آیَتَانِ مِن آیَاتِ‏اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَ لاَ یَنْکَسِفَانِ لِمَوتِ أَحَدٍ وَ لاَ لِحَیاتِهِ فَاِذَا رَأَیْتُمْ ذَلِکَ فَافْزَعُوا اِلَى الْمَسَاجِدِ.[3]

         محمود بن لبید مى‏گوید: روزى که پسر رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله ابراهیم فوت کرد، خورشید گرفت، مردم گفتند: بخاطر مرگ پسر پیامبر است. رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله هنگامى که این سخنان را شنید، بیرون آمد و حمد و ستایش خداوند را به جاى آورد و سپس فرمود: اى مردم! خورشید و ماه، دو نشانه از نشانه‏هاى خداوند هستند که نه براى مرگ کسى مى‏گیرند و نه براى حیات و تولد کسى. پس هرگاه این واقعه را دیدید به مسجدها پناه ببرید.

          4 . الحسین بن سعید عن النضر عن عاصم عن ابى‏بصیر قَالَ: انْکَسَفَ الْقَمَرُ وَ أَنَا عِنْدَ أَبى‏عَبْدِاللّه‏ علیه‏السلامفِى شَهْرِ رَمَضَانَ فَوَثَبَ وَ قَالَ: اِنَّهُ کَانَ یُقَالَ: اِذَا انْکَسَفَ‏القَمَرُ وَالشَّمْسُ فَافْزَعُوا اِلَى مَسَاجِدِکُمْ.[4]

         ابى‏بصیر مى‏گوید: در ماه رمضان نزد امام صادق علیه‏السلام بودم که ماه گرفت، ایشان از جاى برخاست و فرمود: او مى‏گفت (شخصى که در نزد ابى‏بصیر و امام مشخص بوده است) هنگامى که ماه و خورشید مى‏گیرید به مسجدهایتان پناه ببرید.

          5 . حمید بن زیاد عن الحسن بن محمد الکندى عن احمد بن الحسن المیثمى عن أبان بن عثمان عن محمد بن المفضل قال: سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللّه‏ِ علیه‏السلام یَقُولُ: جَاَئتْ فَاطِمَةُ علیهاالسلام اِلَى سَارِیَةٍ فِى الْمَسْجِدِ وَ هِىَ تَقُولُ وَ تُخَاطِبُ النَّبِىَّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: قَدْ کَانَ بَعْدَکَ أَنْبَأٌ وَ هَنْبَثَةٌ لَوْ کُنْتَ شَاهِدَهَآ لَمْ یَکْثُرِالْخَطْبُ اِنَّا فَقَدْنَاکَ فَقْدَ الْأَرْضِ وَابِلَهَا وَاخْتَلَّ قَوْمُکَ فَاشْهَدْهُمْ وَ لا تَغِبُ.[5]

         محمد بن مفضل مى‏گوید: از امام صادق علیه‏السلام شنیدم که مى‏فرمود: فاطمه علیهاالسلام کنار یکى از ستون‏هاى مسجد آمد، در حالى که خطاب به پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله چنین سخن مى‏گفت: پس از تو وقایع ناگوار و جار و جنجال‏هایى به پا شد که اگر حضور مى‏داشتى قطعا دامنه آن چنین وسعت نمى‏یافت. ما تو را از دست دادیم همانند باران شدیدى که زمین آن را از دست بدهد و در میان قومت چنان فسادى به وجود آمد، آنان را نظاره کن و از نظر دور مدار.

          6 . احمد بن أبى‏عبداللّه‏ البرقى عن جعفر بن محمد عن عبداللّه‏ بن میمون القداح عن أبى‏عبداللّه‏ عن أبیه عن جدّه على بن الحسین علیه‏السلام قال: قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ علیه‏السلام: یَا رَبِّ مَنْ أَهْلُکَ الَّذِینَ تُظِلُّهُمْ فِى ظِلِّ عَرْشکَ یَوْمَ لاَ ظِلَّ اِلاَّ ظِلُّکَ؟ قَالَ: فَأَوْحَى اللّه‏ُ اِلَیْهِ... الَّذِینَ یَأوُونَ اِلَى مَسَاجِدِى کَمَا تَأْوِى النُّسُورُ اِلَى أَوْکارِهَا...  .[6]

         از امام سجاد علیه‏السلام روایت شده که موسى‏بن عمران فرمود: پروردگارا، چه کسانى را در روز قیامت که هیچ سایه‏اى به جز سایه تو نیست، در سایه عرشت قرار مى‏دهى؟ پس خداوند به او وحى نمود: کسانى که [براى عبادت] به مساجد من پناه مى‏آورند همچون عقاب‏ها که به آشیانه‏هایشان پناه برند.

          7 . و روى سَماعَةُ عن أَبى‏عَبْدِاللّه‏ِ علیه‏السلام أَنَّهُ قَالَ: اِنَّ أَحَدَکُمْ اذَا مَرِضَ دَعَاالطَّبِیبَ وَ أَعْطاهُ وَ اذَا کَانَتْ لَهُ حَاجَةٌ اِلَى و سُلْطَانِ رَشَا الْبَوَّابَ وَ أَعْطَاهُ وَ لَوْ أَنَّ أَحَدَکُمْ اِذَا فَدَحَهُ أَمْرٌ فَزِعَ اِلَى‏اللّه‏ِ تَعَالى فَتَطَهَّرَ وَ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ قَلَّتْ أَو کَثُرَتْ ثُمَّ دَخَلَ الْمَسْجِدَ فَصَلَّى رَکْعَتَیْنِ فَحَمدِاللّه‏َ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ وَ صَلَّى عَلَى النَّبِىِّ وَ أَهلِ بَیْتِهِ علیهم‏السلام ثُمَّ قَالَ: اللَّهُمَّ اِنْ عَافَیْتَنِى مِنْ مَرَضِى أَو رَدَدْتَنِى مِنْ سَفَرِى أو عافَیتَنِى مِمَّا أخَافُ مِنْ کَذا وَ کَذا الاّ آتَاهُ اللّه‏ُ ذَلِکَ وَ هِىَ الْـیَمیِنُ الْوَاجِبَةُ وَ مَا جَعَلَ اللّه‏ُ تَبَارَکَ وَ تَعالى عَلَیهِ فِى الشُّکْرِ.[7]

         امام صادق علیه‏السلاممى‏فرماید: همان‏طور که هرگاه یکى از شما مریض شود نزد پزشک مى‏رود و دستمزدى به او  مى‏پردازد و اگر حاجتى داشته باشد به دربان رشوه مى‏دهد و به او عطا مى‏کند [تا به مطلوبش برسد]؛ چنانچه امرى یا دینى بر شما سنگینى کرد، به خداوند متعال پناه (ببرد) و وضو بگیرد و کم یا زیاد صدقه بدهد و بعد وارد مسجد شود دو رکعت نماز بگزارد و حمد و ثناى الهى را به جاى آورد و بر پیامبر و اهل بیتش درود بفرستد سپس بگوید: خداوند از آنچه مى‏ترسم، مرا سلامت بدار، خداى تعالى حاجتش را برآورد، این سوگند واجب الهى  با شکرگزارى بنده‏اى تحقق مى‏یابد.

روایت اهل‏ سنّت

          1 . حدثنا ابراهیم بن یعقوب عن زید بن حباب أن حمیدالمکى مولى ابن‏علقمة حدثه أن عطاء بن أبى‏رباح حدثه عن ابى‏هریرة قال: قَالَ رَسُولَ اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: اِذَا مَرَرْتُمْ بِریَاضِ الْجَنَّةِ فَارْتَعُوا، قُلْتُ: یَا رَسُولَ‏اللّه‏ِ وَ مَا رِیَاضُ الْجَنَّةِ؟ قَالَ: المَسَاجِدُ، قلت و ما الرَّتَعُ یا رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله؟ قَالَ: سُبحان‏اللّه‏ِ والْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اله الاَّ اللّه‏ُ و اللّه‏ أکبر.[8]

         ابوهریره مى‏گوید: رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: هرگاه از باغ‏هاى بهشت عبور کردید با خوشى و کامرانى بخورید، اى رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله باغ‏هاى بهشت کجاست؟ فرمود: مساجد. گفتم: خوردن چگونه است اى رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: به تسبیح و تحمید و تهلیل و تکبیر گفتن.