نمایش صفحات

 

          1 . و عن جعفر بن محمد علیه‏السلام أَنَّهُ قَالَ: یَؤُمُّ الْقَومَ أَقْدَمُهُمْ فَاِنِ اسْتَوَوا فَأَقْرَؤُهُمْ وَ اِنِ اسْتَوَوا فَأَفْقَهُهُمْ وَ اِنِ اسْتَوَوْا فأَکْبَرُهُمْ سِنّا وَ صَاحِبُ الْمَسْجِدِ أَحَقُّ بِمَسْجِدِهِ.[1]

         امام صادق علیه‏السلام مى‏فرماید: هرکس زودتر از دیگران هجرت نموده امام جماعت مردم شود [هجرت به مدینه در صدر اسلام، شاید امروز مصداق هجرت؛ هجرت براى کسب علوم دینیه باشد] و اگر همه از این نظر برابر بودند، آنکه بهتر قرائت مى‏کند و چنانچه در قرائت یکسان بودند، آنکه فقیه‏تر است و هرگاه در فقاهت همطراز بودند آنکه مسن‏تر است و صاحب مسجد به امامت جماعت در مسجدش سزاوارتر است.

          لازم به توضیح است که در ارتباط با شرایط عمومى امام جماعت و شرایط ویژه‏اى که هر امام جماعتى باید داشته باشد و اینکه چگونه نماز بخواند و چه شرایطى را رعایت بکند در کتب‏روایى و فقهى بحث‏هاى مفصلى شده است که ذکر آنها نقض غرض خواهد بود. لذا خوانندگان محترم به ابواب مختلف بحث «احکام‏الجماعة» که در کتب مختلف روایى آمده است، مراجعه کنند.



[1] .  دعائم‏الاسلام، ج 1 ، ص 152 / مستدرک‏الوسائل، ج 6 ، ص 475 ، ح 7290 / بحارالأنوار، ج 85 ، ص 110 . نظیر این روایت با این سند در کافى آمده است: على بن محمد و غیره عن سهل بن زیاد عن ابن‏محبوب عن ابن‏رئابٍ عن أبى‏عُبَیْدَة. قال سألت أباعبداللّه‏ علیه‏السلام. ج 3 ، ص 376 ، ح 7 / شیخ طوسى از کافى نقل مى‏کند، التهذیب، ج 3 ، ص 31 ، ح 25 .