1 . على بن محمد عن سهل بن زیاد عن محمد بن الحسن بن شمّون عن عبداللّه‏ بن عبدالرحمن، عن مسمع أبى‏سیار عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام قال: نَهَى رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله عَنْ رَطَانَةِ[1] الْأَعاجِمِ فِى‏الْمَساجِدِ.[2]

         مسمع مى‏گوید: از امام صادق علیه‏السلام نقل شده که پیامبر خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از سخن گفتن به فارسى در مساجد (مدینه) نهى فرمودند.

          2 . ابراهیم بن هاشم عن النَّوفلى عَنِ السَّکُونِىِّ عَنْ جَعْفَرٍ عن أبیه عن آبائه علیهم‏السلام قال: نَهَى النَّبِىُّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله عَنْ رَطَانَةِ الْأَعَاجِمِ فِى الْمَساجِدِ.[3]

         پیامبر خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از سخن گفتن به فارسى در مساجد نهى کردند.       

  بعید نیست مقصود دو روایت از نهى از سخن گفتن به فارسى، این باشد که در جمع کسانىکه به عربى صحبت مى‏کنند، چنانچه دو نفر بخواهند به فارسى سخن بگویند، مثل این استکه در گوشى صحبت مى‏کنند و از نظر اخلاقى و اجتماعى امر پسندیده‏اى نیست و ممکن است اسباب سوء تفاهم فراهم شود، لذا وجود مقدس پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله که جوانب تمام امور را مدنظر داشتند از این کار نهى کردند.