نمایش صفحات

 

          1 . عَلِىُّ بن ابراهیمَ عن أبیه عن ابن أبى‏عُمَیر عن هشام بن سالمٍ عن أبى‏عبداللّه‏ علیه‏السلام قالَ: اِنَّ أَمِیرَالْمُؤمِنِینَ علیه‏السلام رَأَى قاصّا فِى الْمَسْجِدِ فَضَرَبَهُ بالدِّرَّةِ و طَرَدَهُ.[1]

         امام صادق علیه‏السلام مى‏فرماید: امام على علیه‏السلام قصّه‏گویى را در مسجد دیدند پس او را کتک زدند و از مسجد بیرون کردند.

          ظاهرا مقصود برخورد با افرادى است که با افسانه‏ها وقت مردم را به بطالت مى‏گذراندند، ولى چنانچه قصّه مشتمل بر موعظه و اندرز باشد نظیر قصه‏هاى قرآنى یا داستان‏هاى زندگىمعصومین علیه‏السلام، قطعا نقل آنها در مسجد اشکالى ندارد.



[1] .  الکافى، ج 7 ، ص 263 ، ح 20 / التهذیب، ج 10 ، ص 149 ، ح 26 . سند شیخ طوسى به على‏بن ابراهیم در مشیخه این چنین است: و ما ذکرته عن على بن ابراهیم بن هاشم: فقد رویته ـ  بهذه الأسانید ـ عن محمدبن یعقوب، عن على بن ابراهیم.      و أخبرنى ـ  أیضا ـ بروایاته الشیخ أبوعبداللّه‏ محمد بن محمد بن النعمان، والحسین بن عبیداللّه‏ و احمد بن عبدون کلّهم: عن أبى‏محمدالحسن بن حمزه‏العلوى، الطبرى عن على‏بن‏ابراهیم / وسائل‏الشیعة، ج 5 ، ص 244، ح 6451 و ج 17 ، ح 22221 / بحارالأنوار، ج 69 ، ص 265 .