1 . على بن ابراهیم عن ابیه و محمد بن اسماعیل عن الفضل بن شاذان جمیعا عن صفوان بن یحیى و ابن ابى‏عمیر عن معاویة بن عمّار عن أبى‏عَبْدِاللّه‏ علیه‏السلام قالَ: اِذَا دَخَلْتَ الْمَسْجِدَالْحَرَامَ فَادْخُلْهُ حافِیا عَلَى السَّکِینَةِ وَالْوَقَارِ وَالْخُشُوعِ وَ قالَ وَ مَنْ دَخَلَهُ بِخُشُوعٍ غَفَرَاللّه‏ُ لَهُ اِن شَاءَاللّه‏ُ، قُلْتُ مَاالْخُشُوعُ؟ قَالَ السَّکِینَةُ لاَ تَدْخُلْهُ بِتَکبُرٍّ فَاِذَا انْتَهَیْتَ اِلَى بَابِ الْمَسْجِدِ فَقُمْ وَ قُلِ: السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَاالنَّبِىُّ وَ رَحْمَهُ‏اللّه‏ِ و بَرَکَاتُهُ، بسمِ‏اللّه‏ِ و بِاللّه‏ِ وَ مِنَ اللّه‏ِ وَ مَا شَاءَ اللّه‏ُ والسَّلامُ عَلى أَنْبِیاءِ اللّه‏ِ وَ رُسُلِهِ وَالسَّلامُ عَلَى رَسُولِ‏اللّه‏ِ و السَّلامُ عَلَى ابْرَاهِیْمَ وَالْحَمْدُ للّه‏ِ رَبِّ الْعَالَمِیْنَ فَاِذَا دَخَلْتَ‏الْمَسْجِدَ فَارْفَعْ یَدَیْکَ واسْتَقْبِلِ الْبَیْتَ وَ قُلِ اللَّهُمَّ اِنِّى أَسْأَلُکَ فِى مَقَامِى هَذا فِى أَوَّلِ مَنَاسِکِى أَنْ تَقْبَلَ تَوْبَتِى وَ أَنْ تَجَاوَزَ عَنْ خَطِیئَتِى وَ تَقَنَعَ عَنِّى وِزرِى، الحَمْدُللّه‏ِالَّذى بَلَّغَنِى بَیْتَهُ الْحَرَامَ، اللَّهُمَّ اِنّى أَشْهَدُ أَنَّ هَذا بَیْتُکَ‏الْحَرَامَ‏الَّذِى جَعَلْتَهُ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْنا مبارکا و هدىً لِلْعَالَمِیْنَ، اللَّهُمَّ اِنِّى عَبْدُکَ وَالْبَلَدُ بَلَدُکَ وَالْبَیْتُ بَیْتُکَ، جِئتُ أَطْلُبُ رَحْمَتَکَ وَ أَؤُمُّ طَاعَتَکَ مُطِیعا لِأَمْرِکَ رَاضِیا بِقَدَرِکَ أَسْأَلُکَ مَسْأَلَةَ الْمُضْطَرِّ اِلَیْکَ الْخَائِفِ لِعُقُوبَتِکَ، اللَّهُمَّ افْتَحْ لِى أَبْوَابَ رَحْمَتِکَ  وَ اسْتَعْمِلْنِى بِطاعَتِکَ وَ مَرْضاتِکَ.[1]

         معاویه بن عمار مى‏گوید: امام صادق علیه‏السلام فرمودند: هنگامى که خواستى وارد مسجدالحرام شوى، پا برهنه و با آرامش و وقار و خشوع وارد شو که هر کس با خشوع وارد شود، خداوند اگر بخواهد گناهانش را مى‏بخشد، عرض کردم: خشوع چیست؟ فرمود: آرامش، با تکبر و غرور وارد نشو و هرگاه به در مسجد رسیدى، بایست و بگو: درود ما و رحمت و برکات خداوند بر تو اى پیامبر، به نام خدا و با کمک او و از خدا [ما از خدا هستیم و به سوى او باز مى‏گردیم] و هرچه خدا بخواهد. و درود بر پیامبران و رسولان خدا علیه‏السلام و درود بر رسول خدا علیه‏السلام و درود بر ابراهیم علیه‏السلام [خلیل‏اللّه‏ ]و ستایش خدایى را که پروردگار عالمیان است، پس هنگامى که وارد مسجد مى‏شوى، دست به آسمان بردار و رو به سوى کعبه کن و بگو: خداوندا من در این جایگاه و در ابتداى مناسک [حجّم] از تو مى‏خواهم که توبه‏ام را بپذیرى و از خطاهایم درگذرى و بار گران را از دوشم بردارى، سپاس خداوندى را که مرا به خانه‏اش (کعبه) رساند، خداوند من تو را گواه مى‏گیرم که این خانه‏ى توست که آن را جایگاه مردم و پناهگاه مبارک و هدایتگاه جهانیان گردانیدى، من گوش به فرمان و خوشدل از قضا و قَدَرت در جستجوى رحمت و به قصد اطاعت آمده‏ام و همچون تهیدست بیمناک از عقوبت، مسئلت دارم که درهاى رحمتت را به رویم بگشایى، و مرا در طاعت و خشنودى خودت به کارگیرى.[2]