در یکی از روزهای پاییز یک هزار و سیصد و نود و یک، روح پاک انسانی وارسته و پارسا، عالمی دانشمند و بی ادعا، مجاهدی تلاشگر و خستگی ناپذیر و خدمتگذاری مهربان برای دین و خانه خدا، قفس خاکی تن را گسست و در حالی که زبانش به ذکر خدا گویا بود و سینه اش معطر از تلاوت قرآن، با یاد مولای شهیدش حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) به شهیدان همرزمش و امام شهیدان پیوست.